بسم الله الرحمن الرحیم
ستایش ویژه خدایی ست که ما را به ستودن خود راه نمود و بدان سزاواری بخشید، تا از شاکران احسانش باشیم و بر این کار، ما را پاداش نیکوکاران دهد. و ستایش ویژه خدایی ست که دینش را به ما پیشکش نمود، و ما را به آیین خود ویژه ساخت ، و به راه های احسان خویش انداخت، و به یُمنِ عطایش، آن راه را به سوی خشنودی اش بپیماییم؛ ستایشی که آن را از ما بپذیرد و به آن از ما خرسند شود. ستایش ویژه خدایی ست که ماهِ خود، ماهِ رمضان را از جمله این راه ها قرار داد، که ماه پاکی، ماه پالایش روح و ماهِ شب زنده داری است، « که قرآن در آن نازل گردیده، راهنمای مردمان و نشانه های روشنی از هدایت، و جدا کننده حقّ از باطل است.» [بقره\185]. پس به سبب حُرمت های فراوان و فضیلت های نمایان که برای این ماه مقرّر فرمود، برتری اش را بر دیگر ماه ها آشکار نمود. آنچه را در ماه های دیگر حلال کرده بود، در این ماه، حرام گردانید تا بزرگش بدارد، و خوردنی ها و آشامیدنی ها را در آن قدغن کرد تا حُرمتش نهد. خدای عزّوجل برایش زمانی معیّن قرار داد، که اجازه نمی دهد از آن زمان معیّن پیش انداخته شود، و نمی پذیرد که به تأخیر افتد. آن گاه یکی از شب هایش را بر شب هایِ هزار ماهِ دیگر برتری داد و نامش را «شب قدر» نهاد، «که درآن، فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارشان برای هر امری فرود می آیند.» [قدر\4] آن شب، تا سپیده دمان، با تقدیری که خدا استوارش گردانیده، برای هر یک از بندگانش که بخواهد، یکسر سلام و برکت است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صحیفه سجادیه، دعای 44